Harekete geç 

Daha fazla yardım ve bilgi için uzmanlarımıza ulaşın.

İnternet üzerinden bir etkinlik düzenlerken, bu hizmetin KDV kapsamında nasıl değerlendirileceğini belirlemek önemlidir. Bu yazımızda AB’ye Üye Devletler açısından KDV pozisyonunda gelecekte ne gibi değişiklikler olabileceğini ele alacağız. 

Avrupa’da internet üzerinden düzenlenen etkinlikler için uygulanan KDV sistemi 

B2B için mevcut kurallara göre internet üzerinden etkinliklere katılım genel kurallara tabi bir hizmet olarak sınıflandırılır. KDV, müşterinin bulunduğu ülkede ödenir. 

B2C için mevcut kurallar, internet üzerinden etkinliklere katılımın elektronik hizmet olarak mı yoksa genel kurallara tabi hizmet olarak mı görüldüğüne bağlıdır. Elektronik hizmetlerde hizmetin verildiği yer müşterinin normalde ikamet ettiği yerdir. Diğer hizmetlerde hizmetin verildiği yer tedarikçinin bulunduğu ülkedir. 

Başka bir deyişle, çevrimiçi konferanslar veya canlı sohbet üzerinden sunucuların ve katılımcıların gerçek zamanlı olarak soru sorduğu etkinlikler ve benzeri etkinliklerde insani bir boyut olduğu, bu nedenle bu etkinliklerin elektronik hizmet olarak sınıflandırılamayacağı kabul edilir. Özele; 

• B2B için hizmetin verildiği yer müşterinin bulunduğu yerdir. 
• B2C için ise hizmetin verildiği yer etkinliği düzenleyen kuruluşun bulunduğu yerdir. 

Sanal etkinliklere KDV uygulaması konusunda Avrupa’da beklenen gelişmeler 

AB Konseyi 5 Nisan 2022’de 2022/542 sayılı direktifi kabul etti. Buna göre 1 Ocak 2025’ten itibaren sanal etkinlikler, tüketicinin ikamet ettiği veya kurulduğu ülkede vergiye tabi olacak (direktifte yer alan düzenlemelerin 31 Aralık 2024’e kadar tüm Üye Devletlerde uygulanması gerekiyor). Yeni düzenleme, internet üzerinden canlı olarak yayınlanan tüm etkinlikler için geçerli olacak. 

İtalya vergi dairelerinin görüşü 

İtalya’da vergi daireleri 4 Ağustos 2022’de yayınlanan 409/2022 sayılı pubblicazione (agenziaentrate.gov.it) ile ‘çevrimiçi’ olarak düzenlenen eğitimlerde, müşterinin vergiye tabi veya özel kişi olmasından bağımsız olarak, müşterinin bulunduğu veya kurulu olduğu yerde KDV’ye tabi olduğunu açıkladı. 

İtalyan vergi daireleri, vergi mükellefleri için yapılan açıklamada aşağıdaki düzenlemelere atıfta bulundu: 

• KDV Komitesi’nin (Circabc (europa.eu)) 1013/2021 sayılı Çalışma Belgesi; belgeye göre 2006/112/EC sayılı Direktifin 54. Maddesinin kapsamına giren sanal etkinlikler/faaliyetlerde, bu faaliyetlerin sunulduğu yer nihai tüketicinin kurulu olduğu ve hizmeti kullandığı yer ile aynı olmalıdır. 
• 2022/542 sayılı düzenlemeyle 54. Maddede yapılan bu değişikliğe göre, “internet üzerinden yayınlanan veya başka şekilde internette yayınlanan faaliyetlerle ilgili hizmetler ve yardımcı hizmetlerde, hizmetin verildiği yer, vergiye tabi olmayan kişinin yerleşik olduğu, daimi ikametinin olduğu veya genel olarak ikamet ettiği yer ile aynı olmalıdır.” 

2022/542 sayılı KDV Direktifi’nde yer alan hususlar halihazırda İtalya’daki vergi daireleri tarafından uygulanıyor. 

Dolayısıyla aynı hizmet, AB üyesi olan iki farklı devlette KDV’ye tabi olabilir. 

Harekete Geçin

Sovos, 4 bölgede 70’ten fazla ülkede e-dönüşüm ve e-belge zorunluluklarına uyum sürecinizde size yardımcı olur.

Bölüm IV, V – Ryan Ostilly, ürün ve GTM stratejisi EMEA ve APAC, Sovos başkan yardımcısı

Serinin III.Bölümünü okumak için tıklayın .  

Devlet tarafından zorunlu kılınan e-fatura yasaları dünyanın hemen her bölgesinde yayılarak işletmelere daha katı yükümlülükler ve beklentiler getiriyor. Operasyonunuzun her yönüne eklenen hükümetler, artık veri yığınınızda her yerde var olan bir etkiye sahiptir ve her işlemi, ağınızdan geçerken gerçek zamanlı olarak inceler. Gerçek zamanlı izleme, ciddiyeti önemli para cezalarından işletmenizi tamamen kapatmaya kadar değişebilen gerçek zamanlı yaptırımları da beraberinde getirdi. Bütün bunlar, bu küresel değişimlerle başa çıkmak için bir stratejiye ihtiyaç duyan BT liderleri için yeni bir gerçeklik yarattı. Ürün ve GTM stratejisinden sorumlu başkan yardımcımız Ryan Ostilly’den bunun BT departmanlarını nasıl etkileyeceği ve en iyi nasıl hazırlanabilecekleri konusunda rehberlik etmesini istedik.

S: Devlet yetkilileri artık şirketlerin verilerini kullanıyor ve gerçek veya gerçek zamanlıya yakın raporlama talep ediyorsa, bunun BT departmanları üzerinde nasıl bir etkisi olacak?

RO: BT ekiplerinin, temel finans ve işlem vergisi sistemlerinin, sürekli değişen bir mevzuata uygun olarak, küresel ayak izleri genelindeki tüm vergi yetki alanlarında gerçek zamanlı verileri ayıklama, dönüştürme, havale etme ve tüketme konusunda gelişmiş kapasiteye sahip olmasını sağlamak için çok çalışması gerekecek. sayısız yasal ve prosedürel gereklilik. Kesintilerin hızlanmasıyla birlikte, hükümetler vergi mükelleflerinin kontrolü ve katılımına ilişkin kuralları yeniden yazarak, verilerin kendisiyle doğrudan bağlantı ve yakınlık kurmaya zorluyor.

Artan sayıda vakada, verilerin sahiplerinin işlevsel departmanlar olabileceğinden korkuyorum. BT departmanının, hükümeti her zaman bağlı, sürekli ve eksiksiz olması gereken kritik bir iş ortağı olarak görerek bu ilişkideki rolünü geliştirmesi gerekecek.

S: Resmi zorunlulukları yerine getirmek ve operasyonların kesintisiz devam etmesini sağlamak için BT neye öncelik vermeli? Nasıl bir yaklaşım önerirsiniz?

RO: Devlet tarafından başlatılan bu modern vergi dönüşümü çağında, başarılı BT departmanı, devlet yetkileri ve Sürekli İşlem Kontrolleri (CTC’ler) için bağlantılı, sürekli ve eksiksiz bir çerçeveye öncelik veren proaktif bir strateji izleyecektir. Bu üç ilke şunlardır:

Bağlantılı – Basitleştirilmiş bir entegrasyon ve satıcı stratejisi oluşturun. Yeni yetki alanlarını benimserken veya değişiklikleri uygularken çoklu entegrasyonlara ve ağır projelere maruz kalmayı azaltın.

Sürekli – Düzenleyici ve yasal uzmanlarla düzenli olarak ortak olun. Yaklaşan yetkileri gözden geçirin ve mevcut ve gelecekteki iş gereksinimleriniz üzerindeki etkiyi değerlendirin.

Eksiksiz – Teknik yönlerin ve şemaların ötesini düşünün. Yetki gerekliliklerini tercüme ederken ve onaylarken vergi konusu uzmanlarıyla ortak olun, çünkü bu çıktılar şirketinizin mali ve vergi durumunu vergi makamları nezdinde gerçek zamanlı olarak tanımlayacaktır.

Devletin zorunlu kıldığı e-fatura dünyasında çok şey değişti. Devlet yetkililerinin teknolojiye yaptığı sürekli yatırım, düzenleyicileri daha ayrıntılı ve gerçek zamanlı raporlamanın yanı sıra daha fazla şeffaflık talep etme konumuna getirdi. Şirketler bu talepleri karşılamak için BT organizasyonlarına bakıyor. İyi haber şu ki, tek başına gitmene gerek yok. Sovos, dünyanın önde gelen birçok markasıyla çalışma deneyimine dayalı olarak bu küresel evrimde size rehberlik edecek uzmanlığa sahiptir.

Bölüm V/V – Christiaan Van Der Valk, başkan yardımcısı, strateji ve düzenleme, Sovos 

Serinin IV. bölümünü okumak için buraya tıklayın.  

Devlet tarafından zorunlu kılınan e-fatura yasaları dünyanın hemen her bölgesinde yayılarak işletmelere daha katı yükümlülükler ve beklentiler getiriyor. Operasyonunuzun her yönüne eklenen hükümetler, artık veri yığınınızda her yerde var olan bir etkiye sahiptir ve her işlemi, ağınızdan geçerken gerçek zamanlı olarak inceler. Gerçek zamanlı izleme, ciddiyeti önemli para cezalarından işletmenizi tamamen kapatmaya kadar değişebilen gerçek zamanlı yaptırımları da beraberinde getirdi. Bütün bunlar, bu küresel değişimlerle başa çıkmak için bir stratejiye ihtiyaç duyan BT liderleri için yeni bir gerçeklik yarattı. Strateji ve mevzuattan sorumlu başkan yardımcımız Christiaan Van Der Valk’tan bunun BT departmanlarını nasıl etkileyeceği ve en iyi nasıl hazırlanabilecekleri konusunda rehberlik etmesini istedik.

S: Devlet yetkilileri artık şirketlerin verilerini kullanıyor ve gerçek veya gerçek zamanlıya yakın raporlama talep ediyorsa, bunun BT departmanları üzerinde nasıl bir etkisi olacak?

Özgeçmiş: KDV ve diğer vergilerin dijitalleştirilmesi, belirli ve sürekli değişen devlet gerekliliklerini karşılaması gereken finans ve işlem sistemlerinin kapsamını önemli ölçüde genişletiyor. Bir şirketin sistemindeki ve süreç ortamındaki vergi uyumunu genişletme ve merkezileştirme olgusu, bu uygulamaların (ödenecek hesaplar otomasyonu, EDI, satın alma, tedarik zinciri otomasyonu, seyahat ve gider yönetimi, siparişten nakde, müşteri iletişim yönetimi vb.) çok kiracılı modda SaaS bazında kullanılır.

Bu, ilgili tüm yetki alanlarında KDV gereklilikleri kapsamına girebilecek başvuruların envanterini çıkarmanızı ve uyum sorumluluğuna ilişkin netlik sağlamak için satıcı sözleşmelerini incelemenizi gerektirir. Bu tür harici uygulamaları lisanslamak için satın alma uygulamalarının da baştan vergi uyumu etrafında uygun sözleşmeler yapılmasını sağlamak için gözden geçirilmesi gerekebilir.

S: Resmi zorunlulukları yerine getirmek ve operasyonların kesintisiz devam etmesini sağlamak için BT neye öncelik vermeli? Nasıl bir yaklaşım önerirsiniz?

Özgeçmiş: Önemli bir başarı faktörü, BT ve verginin organizasyondaki değişimi etkilemek için ne derece bir araya gelebileceğidir. Dolaylı vergi değişikliklerine varsayılan yanıt, bunları evrimsel olarak görmek ve en iyi şekilde yerel iştirakler tarafından çözümlenmek olacaktır. Bununla birlikte, CTC’lerin tanıtılması bir paradigma değişikliğidir ve sonuçlarından biri, bu zorlukları merkezi olmayan bir şekilde çözmenin bir şirketin dijital dönüşüm potansiyeline zarar vermesidir. BT ve verginin, bu derin değişikliğe eşgüdümlü, stratejik bir yanıt vermenin önemi konusunda tüm şirket ve ülke paydaşları arasında farkındalık yaratmak için yakın işbirliği içinde çalışması gerekir. Bu disiplinlerarası zorluklarda uzmanlaşmış vergi teknoloji uzmanlarının rolü küçümsenemez.

Devletin zorunlu kıldığı e-fatura dünyasında çok şey değişti. Devlet yetkililerinin teknolojiye yaptığı sürekli yatırım, düzenleyicileri daha ayrıntılı ve gerçek zamanlı raporlamanın yanı sıra daha fazla şeffaflık talep etme konumuna getirdi. Şirketler bu talepleri karşılamak için BT organizasyonlarına bakıyor. İyi haber şu ki, tek başına gitmene gerek yok. Sovos, dünyanın önde gelen birçok markasıyla çalışma deneyimine dayalı olarak bu küresel evrimde size rehberlik edecek uzmanlığa sahiptir.

Bölüm II – Oscar Caicedo, KDV Amerika Ürün Yönetimi Başkan Yardımcısı, Sovos

Serinin I. bölümünü okumak için tıklayın . 

Devletler tarafından zorunlu kılınan e-fatura yasaları dünyanın hemen her bölgesinde yayılarak işletmelere daha katı yükümlülükler ve beklentiler getiriyor. Elektronik belgelerin sunduğu pek çok faydayla birlikte bu uygulamalar aynı zamanda hükümetler için, operasyonunuzun her yönünü daha denetlenebilir kılıyor ve işlemler daha yapılırken gerçek zamanlı inceleme imkanı yaratıyor. Bu gerçek zamanlı izlemeler, eskiden ancak yıllar sonra fark edilip uygulanabilen vergi cezalarının yerine, ciddi para cezalarından işletmenizi tamamen kapatmaya kadar değişebilen gerçek zamanlı yaptırımları beraberinde getiriyor. Böylece BT liderleri, tüm bu küresel değişimlerle başa çıkmak için bir stratejiye ihtiyaç duyuyor. KDV’den sorumlu ürün yönetimi başkan yardımcımız Oscar Caicedo’dan bunun BT departmanlarının bu değişikliklerden nasıl etkileneceği ve bu yeni çağa en iyi nasıl hazırlanabilecekleri konusunda rehberlik etmesini istedik.

S: Devlet yetkililerinin artık şirketlerin verilerini kullandığı ve gerçek ya da gerçek zamanlıya yakın raporlama talep ettiği düşünülürse, bu durumun BT departmanları üzerinde nasıl bir etkisi olacak?

OC: Benim için bu dört farklı kategoriye ayrılıyor: 

1. İş Süreci Mimarisi – Düzenleyici kurumlar daha gelişmiş hale geldikçe, raporlama için yalnızca teknik mekanizmaya değil, genel işlevsel iş sürecine bakmak önemlidir. Birçok iş süreci, mevcut yetenekler hazır hale gelmeden çok önce sağlamlaştırıldı. İleriye dönük en iyi teknik yolu belirleyebilmek için iş sürecini yeniden gözden geçirmek önemlidir.

2. Gerçeğin Kaynağı – BT departmanlarının yön vermesi gereken karmaşık ortamda, veri/süreç doğruluk kaynağına ilişkin beklentileri yeniden tanımlamanız gerekir. Arka uç sistem ekosistemleri, mevcut uyumluluk/mevzuat ihtiyaçları göz önünde bulundurularak oluşturulmamıştır. Hükümetlerin teknik yeteneklerini geliştirmeye devam ettiği olgun pazarlarda, gerçeğin kaynağı risklerine karşı korunmak için net bir stratejiye sahip olmak çok önemlidir. Aksi takdirde, yerel düzenleyici kurumlar gerçeğin nihai kaynağı olma eğilimindedir.

3. Veri Toplama/Mutabakat – Her işlevsel iş süreci için gerçeğin kaynağına ilişkin belirsizlik, büyük risklere yol açabilir. Verilerin yerel düzenleyicilerle gerçek zamanlı olarak kaydedilmesi ilk zorluktu. Mevcut zorluk, dahil olan tüm sistemlerin senkronize halde sürdürülmesini ve her zaman tamamen uyumlu hale getirilmesini sağlamaktır. BT departmanları, mevcut ortamda gezinmenin artık bir zorunluluk olduğunu kabul etmelidir.

4. Ana Veri – Arka uç sistemlerdeki veriler zaten merkezi bir şekilde desteklenecek kadar karmaşıktı. Gerçek zamanlı zorunlu düzenlemeler ortaya çıktıktan sonra, veri sorunu katlanarak büyüdü. Veri yapıları, veri kitaplıkları ve çıkarma programlarının tümü sorunu çözmeye yönelik girişimlerdir, ancak normalde bu girişimler, neyin zorunlu veya isteğe bağlı olduğunun anlaşılmasındaki boşluklar nedeniyle başarısız olur. Teknik bir stratejiye karar vermeden önce yerel ihtiyaçlar hakkında net bir rehberlik çok önemlidir.

S: Resmi zorunlulukları yerine getirmek ve operasyonların kesintisiz devam etmesini sağlamak için BT neye öncelik vermeli? Nasıl bir yaklaşım önerirsiniz?

OC: Faaliyet gösterdiğiniz pazarlar/coğrafyalar hakkında net bir mevzuat anlayışına öncelik verirdim. Bu açık bir şekilde görünüyor olabilir, ancak durum her zaman böyle değil. Çok uluslu büyük bir kuruluşla konuştuğum zamanların yüzde doksan dokuzunda yerel pazarın ihtiyaçları konusunda net değiller. Merkezileştirme veya tutarlı bir yaklaşım benimseme çabaları, kilit BT karar vericileri mevzuatı anlamadıkları için başarısız oluyor çünkü kilit BT karar vericileri yönetmeliği anlamadı.

Ayrıca, bunları başarılı kılmak ve sorunu uçtan uca çözmek için iş süreçlerine ve veri gereksinimlerine odaklanmanız bunları başarılı kılmanız ve sorunu uçtan uca çözmeniz gerekir. Zorluk, verilerin kaydedilmesiyle bitmiyor. Tamamen hazırlıklı olmak adına uygun görünürlük, bakım, destek, uzlaşma ve zekaya sahip olduğunuzda sorun sona erer.

Riske girmeyin. Mevzuat ortamı çok dinamiktir, bu nedenle çalışması için gereken tüm iş senaryolarının uygun şekilde test edilmesini sağlamak önemlidir. Net test komut dosyalarına sahip olunmaması, operasyon için büyük sonuçlar doğurabilecek üretim ortamlarında sürprizlere yol açabilir.

Son olarak, mümkün olduğunca konsolide edin. Bu, uç noktaları, iletişim protokollerini, veri yapılarını vb. basitleştirmek anlamına geliyor. Bu, farklı yetki alanlarında zorunlu süreçleri yönetmenin daha verimli bir yoluna olanak sağlayacaktır.

Devletin zorunlu kıldığı e-fatura dünyasında çok şey değişti. Devlet yetkililerinin teknolojiye yaptığı sürekli yatırım, düzenleyicileri daha ayrıntılı ve gerçek zamanlı raporlamanın yanı sıra daha fazla şeffaflık talep etme konumuna getirdi. Şirketlerin isebu talepleri karşılamak için gözü BT ekiplerinde. İyi haber şu ki BT liderleri bu yeni çağı tek başına karşılamak zorunda değil. Sovos, dünyanın önde gelen birçok markasıyla çalışma deneyimine dayalı olarak bu küresel evrimde size rehberlik edecek uzmanlığa sahiptir.

Bölüm I, V – Steve Sprague, Ticari Genel Müdür Yardımcısı, Sovos 

Devletler tarafından zorunlu kılınan e-fatura yasaları dünyanın hemen her bölgesinde yayılarak işletmelere daha katı yükümlülükler ve beklentiler getiriyor. Elektronik belgelerin sunduğu pek çok faydayla birlikte bu uygulamalar aynı zamanda hükümetler için, operasyonunuzun her yönünü daha denetlenebilir kılıyor ve işlemler daha yapılırken gerçek zamanlı inceleme imkanı yaratıyor. Bu gerçek zamanlı izlemeler, eskiden ancak yıllar sonra fark edilip uygulanabilen vergi cezalarının yerine, ciddi para cezalarından işletmenizi tamamen kapatmaya kadar değişebilen gerçek zamanlı yaptırımları beraberinde getiriyor. Böylece BT liderleri, tüm bu küresel değişimlerle başa çıkmak için bir stratejiye ihtiyaç duyuyor. Ticari Genel Müdür yardımcımız Steve Sprague’den BT departmanlarının bu değişikliklerden nasıl etkileneceği ve bu yeni çağa en iyi nasıl hazırlanabilecekleri konusunda rehberlik etmesini istedik.

S: Devlet yetkililerinin artık şirketlerin verilerini kullandığı ve gerçek ya da gerçek zamanlıya yakın raporlama talep ettiği düşünülürse, bu durumun BT departmanları üzerinde nasıl bir etkisi olacak?

SS: CIO’ların, bu değişikliklere ayak uydurup verilerinde, sistemlerinde, iş süreçlerinde ve uygulamalarında merkezi bir yaklaşım mı benimseyeceği yoksa her ülkenin kendi kararlarını vermesine izin verilen, merkezi olmayan bir platform mu işleteceği konusunda bir seçim yapması gerekiyor. Bu zorunluluklar ülke bazında geliştiği için şirketlerin %95’inden fazlası merkezi olmayan bir yaklaşım uygulamıştır. Bununla birlikte, Latin Amerika’da 2014’te bu yönetmelikleri uygulamaya koyan yalnızca üç ülke varken, şu anda artış göstererek bunları uygulayan 14’ten fazla ülke bulunuyor ve Fransa ve Almanya gibi Avrupa ülkeleri ile Asya’daki ekonomiler de dahil olmak üzere dünya genelinde 30 ülke daha benzer rejimleri uygulama sürecini başlatıyor. Merkezi olmayan bir yaklaşım, aşağıdakiler de dahil olmak üzere birkaç uzun vadeli soruna yol açıyor:

• Ülke dışında sınırlı görünürlük
• Farklı ülkelerde çok sayıda araç ve satıcı
• Yalnızca yerel yükümlülüklerin yerine getirilmesine odaklanan ayrık süreçler
• Büyük resme bakmak yerine “eldeki sorunu çözmek”
• Kötü tanımlanmış roller ve sorumluluklar
• Ek ülkelerin uygulanmasına yönelik tutarsız yaklaşım

S: Resmi zorunlulukları yerine getirmek ve operasyonların kesintisiz devam etmesini sağlamak için BT neye öncelik vermeli? Nasıl bir yaklaşım önerirsiniz?

SS: BT, nihai hedefi olan tüm dijital dosyalamalara küresel olarak tutarlı bir yaklaşım sağlamak için devlet tarafından zorunlu kılınan e-fatura yasalarına merkezi bir yaklaşım uygulamaya odaklanmalıdır. Satıcıların ve araçların sayısı birleştirildikçe maliyette azalma olacak ve artan standardizasyon ve görünürlük sayesinde risk daha da azaltılacaktır. Gereksinimler arttığı ve genişlediği için uygulama sinerjilerinin önemini abartamam. Zaman geçtikçe bu durum daha da karmaşık hale gelecektir. Rollerin ve sorumlulukların netliği, BT ekipleri için diğer bir avantajdır çünkü bu yaklaşım ekip için net bir şekilde tanımlanmış odak alanlarına yol açacaktır. Son olarak, analitikleri tek bir veri merkezi üzerinden hizalamak artık mümkün olacak ve küresel operasyonlarınız için merkezi bir gösterge paneli sağlayacaktır.

Devletin zorunlu kıldığı e-fatura dünyasında çok şey değişti. Devlet yetkililerinin teknolojiye yaptığı sürekli yatırım, düzenleyicileri daha ayrıntılı ve gerçek zamanlı raporlamanın yanı sıra daha fazla şeffaflık talep etme konumuna getirdi. Şirketlerin ise bu talepleri karşılamak için gözü BT ekiplerinde. İyi haber şu ki, BT liderleri bu yeni çağı tek başına karşılamak zorunda değil. Sovos, dünyanın önde gelen birçok markasıyla çalışma deneyimine dayalı olarak bu küresel evrimde size rehberlik edecek uzmanlığa sahiptir.

İngiltere ve diğer AB üyesi olmayan ülkelerden işletmeler için AB’ye mal ithalatı yapılıyorsa bunu belirtmek önemlidir zira bu durum KDV işlemlerinin nasıl yapılacağını etkileyecektir.  

Tutarı 150 Euro’nun altındaki ürünler için İthalatta Tek Duraklı Hizmet (IOSS) gibi veya posta işletmecisi üzerinden yapılan özel düzenlemeler gibi sadeleştirilmiş seçenekler mevcuttur. Öte yandan, tutarı 150 Euro’nun üzerinde olan ürünlerin tedariği için işletmeler malları nasıl ithal etmek istediklerine dikkat etmelidir. 

Bir seçenek, işletmelerin ürünleri Gümrük Vergisi Ödenmiş Olarak Teslim (DDP) etmesi ve AB’de malların ithalatçısı olmasıdır. Bu sayede işletmelerle müşteriler arasındaki işlemlerde müşteri deneyimi daha iyi hale gelir ancak, işletmenin ithal eden ülkede kayıtlı olması, bulunduğu ülkede müşteriye KDV uygulaması ve ilave uyum gerekliliklerini karşılaması gerekir. Mallar bu ülkeden diğer AB ülkelerine götürülürse, bu durumda tedarik zincirine bağlı olarak ilave KDV kaydı yaptırmamak için Tek Duraklı Hizmet (OSS) seçeneğini kullanabilir. 

İthalatçı olarak müşteri – mevcut seçenekler 

Uyum maliyetlerinin artması nedeniyle birçok işletme ithalatçı olmamayı tercih ediyor ve bu yükümlülüğü son müşterilerine devrediyor. Bir işletme bu yolu tercih ederse, önünde yine bazı seçenekler bulunuyor. 

İşletmeler böyle bir durumda yükümlülüğün tamamını müşteriye devredebilir. Kargo şirketi tarafından müşteriye, malların tesliminden önce KDV ve diğer vergileri ödemesi için bir talep gönderilir. Ayrıca taşıma ücretleri de müşteriye devredilmiş olabilir. Bunlar ödendikten sonra mallar teslim edilir. Bu yaklaşım çok iyi bir müşteri deneyimi sağlamayacaktır. 

İşte bu nedenle işletmeler taşıma şirketlerinin sunduğu ‘maliyet yöntemini’ tercih ediyor. İthalat belgelerinde yine ithalatçı müşteri olarak görünüyor ancak işletme satış anında müşteriden KDV ve vergileri tahsil ediyor ve taşıma şirketinin faturasını müşteri adına ödüyor. Teoride bu yöntemle işletmenin AB içinde kayıtlı olmasına gerek kalmıyor ve aynı zamanda müşteriye sorunsuz bir deneyim sunuluyor. Ancak akla bir soru geliyor: Müşteri gerçekten ithalatçı mı? 

Yanlış koşulların işletme üzerindeki etkisi 

Bazı vergi daireleri, değeri 150 Euro’nun üzerinde olan ve doğrudan teslim edildiği Üye Devlet’e ithal edilen mallar için farklı bir düzenleme yaklaşımı benimsemeye başlıyor. 1 Temmuz 2021’de yasada yapılan bir değişiklikte, “tedarikçinin, malların taşınmasına veya yola çıkmasına dolaylı olarak müdahale etmesi” kavramı yer alıyor. Burada amaç satıcının uzaktan satış değil, yerel satış yaptığı ve bu nedenle sadece malların geldiği Üye Devlet’te KDV ödemesi gerektiği argümanına sığınmasını engellemektir. 

Yasa değişikliğinin ardından bazı vergi daireleri bu kavrama göre; bir satıcının kendi ülkesinde özel bir kişiye ürün satması ve satıcının ürünün AB dışındaki bir ülkeden gönderilmesini ve AB ülkesinde gümrükten geçmesini sağlaması durumunda, tedarikçi dolaylı olarak taşıma sürecine müdahale ettiğinden tedarikçi ülkenin Üye Devlet olacağını öne sürüyor. 

Sonuç olarak ürünlerin ithalatçısı müşteri olsa bile tedarikçinin Üye Devlette KDV kaydını yaptırması ve KDV’yi ödemesi gerekiyor. Bu argüman mükerrer vergilendirmeye yol açabilir ve vergi dairesinin denetimleri açısından ilave uyum yükümlülükleri yaratabilir; tüm bunlar da işletmeler için daha fazla maliyet ve zaman anlamına geliyor. 

İşletmeler bu değişikliği nasıl yorumlamalı? 

Müşterinin ithalatçı konumunda olduğu bir yöntemi benimseyen işletmelerin düzenlemeleri doğru şekilde yapması önemli. Bu kapsamda internet sitesindeki hüküm ve koşullar kısmında müşterinin ithalatçı olduğunun belirtilmesi ve şirketin kendi adına bir gümrük beyanı verecek kişi tayin etme yetkisinin olması gereklidir. Ayrıca gümrük belgelerinin doğru şekilde doldurulması da çok önemlidir. İnternet sitesinde DDP gibi ifadelerin kullanılmaması da kritik bir husustur zira bu ifade işletmenin ithalatçı olduğunu düşündürebilir. 

Harekete Geçin

Sovos, 4 bölgede 70’ten fazla ülkede e-dönüşüm ve e-belge zorunluluklarına uyum sürecinizde size yardımcı olur.

“Non-fungible token” (NFT) ya da Türkçe adıyla “değiştirilemez token” kavramının son dönemde popülerleşmesi, yatırımcıların, hükümetlerin ve vergi dairelerinin dikkatini çekti. NFT, dijital bir sanat eseri, bir ses parçası, çevrimiçi bir oyun gibi gerçek dünyadaki objeleri temsil eden bir dijital varlık anlamına geliyor. NFT’ler çevrimiçi yollardan alınıp satılıyor ve genellikle kripto para birimleri için kullanılan yazılımlarla kodlanıyor. Gerçekliğinin ve kime ait olduğunun izlenebilmesi için ise blok zincirde saklanıyor. 

NFT’ler genellikle türünün tek örneği oluyor ve tek bir tanesi için on milyonlarca dolar ödenebiliyor. NFT satışlarının toplam pazar değeri 2021’de milyarlarca dolara ulaştı ve satışlardaki yükseliş, bazı hükümetleri bu dijital varlıkları tanımlamak ve vergilendirmek üzere KDV mevzuatı hazırlamaya yöneltti. 

NFT’ler için KDV mevzuatı 

Birçok ülke NFT’lerle ilgili olarak belli KDV tedbirleri açıkladı. 

İspanya: İspanya, AB üyeleri arasında NFT’lere KDV uygulayan ilk ülke oldu. İspanya’daki Vergi Genel Müdürlüğü’nün yayınladığı karara göre; NFT arzı, %21’lik standart KDV oranına tabi olan bir elektronik hizmet arzı olarak kabul ediliyor. 

Belçika: Belçika Maliye Bakanı, NFT arzının %21’lik standart KDV oranına tabi olan bir elektronik hizmet arzı olduğunu doğruladı. 

Norveç: Norveç vergi idaresi, NFT arzını elektronik yollardan sunulan bir hizmet olarak tanımlıyor. Ancak satışların aksine NFT oluşturma veya NFT madenciliği KDV’ye tabi olmayacak. 

Washington eyaleti (ABD): Washington Gelir İdaresi’nin, NFT’lerin dijital bir ürün olarak eyaletteki satış ve ticaret vergisine tabi olduğunu açıklaması bekleniyor. Bu kararla birlikte Washington, ABD’de NFT’lerle ilgili satış vergisi politikaları yayınlayan ilk eyalet olacak. 

İsviçre gibi diğer bazı ülkelerde NFT’ler genellikle elektronik bir hizmet olarak kabul ediliyor. Öte yandan İsviçre’de doğrudan yaratıcısı tarafından satılan elektronik sanat eserleri KDV’den muaf tutuluyor ve bu muafiyet NFT’ler için de uygulanabilir. Sanat eserlerinin KDV’ye tabi tutulması, NFT’lerin sınıflandırılmasında vergi daireleri için bazı uygulamaları etkileyebilir. 

NFT’ler için tedarik platformları 

NFT işlemlerini ilgilendiren diğer bir KDV alanı da tedarik platformları… KDV uygulamasındaki tedarik platformları, genellikle alıcıların ve satıcıların fatura adresi gibi bir ikamet adresi bildirmesini gerektirir. Ancak blok zincir üzerinden yapılan NFT işlemlerinde, anonim bir ‘cüzdan’ üzerinden işlem yapıldığı için kişisel bilgilerin aracılarla paylaşılması engellenebilir ve bu durum NFT işlemlerini KDV kapsamına almaya çalışan vergi daireleri için gizlilik endişelerine ve diğer bazı sorunlara yol açabilir. 

NFT’lerin KDV’ye tabi tutulması hala emekleme döneminde ve dijital varlık sektörüyle birlikte bu uygulamalar da dönüşmeye devam edecek. Vergi daireleri bu eşsiz dijital varlıklara yönelik yeni kararlar yayınladıkça NFT’lerin sınıflandırılması ve bu işlemlerin tedarik platformlarının belirlenmesi gibi konuların daha iyi anlaşılması mümkün olacak. 

Follow Us/Trends

Dünyanın dört bir yanında hükümetler, KDV tahsilatını iyileştirip güçlendirirken vergi kaçakçılığıyla mücadele etmek için sürekli işlem denetimi (CTC) rejimlerini uyguluyor. AB’deki en büyük KDV açığına (2019’da %34,9) sahip olan Romanya, CTC’leri uygulamada en hızlı hareket eden ülkelerden biri. Aralık 2021’de Romanya, 1 Temmuz 2022’den itibaren işletmeler arası (B2B) işlemlerde yüksek riskli mali ürünler için e-Factura sisteminin kullanımının zorunlu olacağını açıkladı ve şimdiden bir sonraki adımı atmaya başladı.

Romanya e-irsaliye sistemi

Maliye Bakanlığı kısa süre önce, 1 Temmuz 2022’den itibaren ülke topraklarında belli ürünlerin izlenmesi için zorunlu e-irsaliye sistemini yürürlüğe koyan bir Acil Durum Yönetmeliği (Yönetmelik) taslağını yayınladı. Bu e-irsaliye sistemi, Maliye Bakanlığı, Ulusal Mali İdare Kurumu (ANAF) veya Romanya Gümrük İdaresi seviyesinde mevcut bilgi teknoloji sistemleriyle bağlantılı olacak.

Yönetmelik’e göre, yüksek mali riskli ürünlerin taşınacağı, malların bir noktadan başka bir noktaya taşımasından önce, taşımanın başlamasından en fazla üç takvim günü önceden e-irsaliye sisteminde bildirilecek.

Bildirimde aşağıdaki hususlar yer alacak:

• Gönderici ve alıcı ile ilgili veriler
• Taşınan malların adı, özellikleri, miktarı ve değeriRomanya, 1 Temmuz 2022 itibarıyla yüksek mali riskli ürünlerin taşınmasında e-irsaliye sisteminin kullanımının zorunlu olacağını açıkladı. Detaylar için
• Yükleme ve indirme yerleri
• Taşıma yönteminin ayrıntıları

Bildirimin ardından sistem benzersiz bir kod (ITU kodu) oluşturacak. Bu kod, taşıma belgeleriyle birlikte fiziksel veya elektronik formatta, taşınan mallara eşlik edecek. İlgili yetkililer, taşıma güzergahı üzerinde bildirimi ve malları bu sayede doğrulayabilecek.

Burada akla gelen ilk soru, yüksek mali riskli ürünlerin tanımının ne olduğu. Romanya Maliye Bakanlığı, zorunlu e-Factura sistemi için yüksek mali riskli ürünlerin bir listesini hali hazırda oluşturmuştu. Yüksek riskli ürünlerin tanımı bakımından iki sistem arasında farklılıklar bulunuyor olsa da ürünlerin büyük oranda aynı olduğunu söylemek mümkün.

Taşınanlar arasında hem yüksek mali riskli mallar hem de yüksek mali risk kategorisine girmeyen diğer mallar bulunuyorsa, taşınanların tamamının e-irsaliye sisteminde beyan edilmesi gerekiyor.

Hangi taşıma işlemleri kapsama giriyor?

Romanya e-irsaliye sistemi, ülke topraklarında yüksek riskli mallarla ilgili taşıma işlemlerini izlemek amacıyla kuruldu.

Bu işlemler aşağıdakileri içeriyor:

• AB içi satın almalar
• AB içi teslimatlar
• İthalatlar ve ihracatlar
• Farklı ekonomik aktörler arasındaki yurt içi taşımacılık işlemleri
• Aynı ekonomik aktöre ait olan iki farklı lokasyon arasındaki yurt içi taşımacılık işlemleri
• AB içi işlemlere tabi olan ve Romanya’dan transit geçiş yapan malların taşınması

Diplomatik misyonlar, konsolosluklar, uluslararası kuruluşlar, NATO’ya üye yabancı devletlerin silahlı kuvvetleri veya sözleşmelerin ifasıyla bağlantılı olarak malların taşınması işlemleri, e-irsaliye sistemi kapsamına girmeyecek.

Bundan sonra ne olacak?

1 Temmuz 2022 itibarıyla, yüksek mali riskli ürünlerin taşınmasında e-irsaliye sisteminin kullanılması zorunlu olacak.

E-irsaliye sistemine ilişkin kurallara uymayan şahıslara 50.000 LEI’ye (yaklaşık 10.000 Euro), tüzel kişilere 100.000 LEI’ye (yaklaşık 20.000 Euro) kadar para cezası verilecek. Ayrıca, beyan edilmeyen mallara da el konulacak.

Gartner araştırma şirketine göre, 2022’de BT harcamaları tahminen 4,5 trilyon dolara ulaşacak. Bu rakam, 2021’e kıyasla %5,1’lik bir artış anlamına geliyor. Çok ihtiyaç duyulan bu artış, işletmelerin COVID-19 pandemisi nedeniyle beklemeye almak zorunda kaldığı teknoloji güncellemeleri ve ilerlemeleri konusuna yeniden odaklanmalarını sağlıyor. BT departmanları artık önceliklerini belirlerken ve yeni normale uyum sağlamaya çalışırken uzun vadeli projelere odaklanmaya daha istekli. 

2022’de BT bütçeleri ve kaynaklar nereye gidiyor? 

BT yönetim çözümleri şirketi Flexera kısa süre önce Teknoloji Harcamalarında Durum Raporu’nu yayınladı. Araştırmada, tamamı kendi kurumlarının genel BT bütçeleri hakkında geniş bilgisi olan yöneticilerden ve üst düzey BT müdürlerinden oluşan katılımcılar, gelecek yılla ilgili beklentilerini paylaştı. Raporda, pandemi sonrası BT hazırlığının önemi vurgulandı: 

• Katılımcıların %54’ü, teknolojide uygulanacak ve çalışanların evden çalışmasını daha kolay ve sorunsuz hale getirecek olan yatırım ve kaynakların artmasını bekliyor. 
• Katılımcıların %42’si, pandemi sonrası dünyada buluta geçiş konusunda istekliliğin artacağına inanıyor. 
• Katılımcıların sadece %2’si, bulut teknolojisini kullanmayı daha az düşündüğünü belirtiyor. 

Bu bulgular, 2022 ve sonrasında çalışanlar için hibrit ve esnek bir çalışma ortamının ne kadar önemli olduğunu gösteriyor. Evden çalışmanın en az bir süreliğine daha devam edeceği ihtimali düşünüldüğünde, BT departmanlarının, karşılarına çıkabilecek her tür zorlukla baş etmek için hazır olması gerekiyor. 

Zorunlu uygulamalar pusuda bekliyor – BT için yeni beklentiler ortaya koyuluyor 

Hükümetlerin zorunlu hale getirdiği e-fatura düzenlemeleri dünyada hız kazanıyor ve BT bütçeniz ve en iyi hazırlanmış planlarınız açısından potansiyel bir tehlike oluşturuyor. Kurumlar ve BT departmanları, zorunlu e-fatura uygulamalarıyla birlikte ortaya çıkan yeni gerçekliklere hazırlıklı olmak zorunda. Bu uygulamalar sayesinde yetkililer, işletmenizin veri yığınına ulaşabiliyor ve ağınızda gerçekleşen işlemleri gerçek zamanlı olarak inceleyebiliyor. Bu nedenle, ticari işlemlerin ve işin devam etmesini sağlamak açısından mevzuata uyumlu kalmak artık BT önceliklerinin ve en önemli iş konularının en üst sırasında yer alıyor. 

Uyum artık sadece bir vergi meselesi olmadığından, BT liderleri ve diğer üst düzey liderler, birlikte çalışarak şirketin dört bir yanında iş fonksiyonlarını aynı çizgiye getirmek zorunda. BT departmanları, şirketin faaliyet gösterdiği sektörden ve lokasyondan bağımsız olarak, hükümetlerin getirdiği zorunluluklara uymak için gerekli kaynak ve araçların ellerinde olmasını sağlamalı. Verilerinizin gerçek zamanlı olarak izlenmesi, aynı zamanda yaptırımların gerçek zamanlı olarak uygulanması anlamına geliyor ve bu yaptırımların ağırlığı büyük para cezalarından işletmenin tamamen kapatılmasına kadar değişiklik gösterebiliyor. Bunlar tüm kuruluşlar için önemli engeller ve hepsi global uygulamalardaki zorlukları çözebilecek bir teknolojik strateji uygulanarak aşılabilir. 

Artık birçok işletme “uluslararası” ticari işlemlere dahil olacak: bir ülkedeki işletme başka bir ülkedeki müşteriye mal satacak ve genellikle bu malların teslimatını da kendisi gerçekleştirecek. Ticaretin iki veya daha fazla vergi bölgesinde ve AB içindeki bir müşteriyle Birleşik Krallık gibi üçüncü bir ülkedeki tedarikçi arasında yapılması ihtimali, kaçınılmaz olarak farklı karmaşıklık düzeylerinde KDV zorluklarını gündeme getirecek. 

İşletmelerle müşteriler arası (B2C) ticari işlemlere kıyasla, işletmeler arası (B2B) işlemler yapan tedarikçiler farklı zorluklarla karşılaşacak. Bu yazıda B2B işlemlere odaklandık. 

Birleşik Krallık’ta bulunan bir tedarikçinin Birleşik Krallık’ta üretilen malları AB içindeki müşterilere tedarik etmek için sözleşme yaptığını varsayalım. 

AB’ye mal ithalatı 

Dikkat edilmesi gereken ilk konu, AB içindeki müşterilere malların teslim edilmesi için malların AB gümrük sınırlarından geçirilmesi gerektiğidir. Ve bu, tedarik zinciri yönetimi için ilk noktadır. 

Malları AB’ye kim ithal edecek ve önemli hususlar neler? 

Müşterinin başlangıç noktası muhtemelen tedarikçiden malları ithal etmesinin istenmesi ve müşterilerini memnun etmek isteyen bir satış temsilcisinin bunu kabul etmesidir. Peki bu durum tedarikçi için bir sorun mu? EVET!

Gümrükte dikkat edilecek hususlar 

Satış temsilcisi Teslim Şekilleri “gümrük resmi ödenmiş olarak teslim edilecek (DDP)” olan bir siparişle hoşnut bir şekilde geri döner – ancak bu, sevinilecek bir durum mudur? 

“Gümrük resmi ödenmiş olarak teslim edilecek” demek, tedarikçinin, malları müşterinin bulunduğu ülkede KDV uygulaması açısından yerel bir satış yapılmak üzere teslim etmesi gerekiyor demektir. Bu durumda, Birleşik Krallık’taki tedarikçinin malları AB’ye ithal etmesi gerekir ve bu ilk sorunu ortaya çıkarır. 

Birlik Gümrük Kodu (UCC) kapsamında, malları gümrük yetkilisine sunan firma (beyan eden), AB içinde kurulmuş bir işletme olmalıdır. AB içinde kurulmuş olan ve mal ithalatı yapan bir işletme hem ithalatçı hem de beyan eden firma olabilir. AB sınırları dışında kurulmuş olan bir işletme ithalatçı olabilir ancak beyan eden firma olamaz. Bu durumda AB dışındaki ithalatçı, AB içinde kurulmuş bir işletmeyi “dolaylı gümrük komisyoncusu” olarak tayin etmelidir. Bu gümrük komisyoncusu, ödenmesi gereken gümrük vergilerinden müştereken ve müteselsilen sorumlu olacaktır ve riskler nedeniyle bu hizmetleri veren çok fazla firma bulunmamaktadır. Bu nedenle satıcı, gerekli teslimatı zamanında yapmak – veya genel olarak teslimat yapabilmek – için dolaylı gümrük komisyoncusu olarak çalışacak birini bulamadığında sözleşmeden doğan yükümlülüklerini yerine getiremeyebilir. 

Yerel KDV konularını anlamak 

Bir tedarikçi, bu engeli aşmayı başarırsa, ardından satışta uygulanan yerel KDV konusu gelir. Tedarikçi KDV için kayıt yaptırıp satış faturasına KDV mi uygulamalıdır, yoksa sorumlu sıfatı ile KDV mi geçerlidir? Ve müşteri, tedarikçinin sınırda ödediği, geri ödenmeyen gümrük masraflarını ödeyecek midir? 

Buradaki önemli husus, DDP koşullarıyla imzalanan bir sözleşmenin satış ekibi için daha kolay olması ancak ileride ciddi sorunlara neden olabilmesidir. Birleşik Krallık’taki tedarikçiler, mümkün olan durumlarda DDP’den farklı teslim koşulları üzerinde anlaşmaya çalışmalıdır. 

AB içindeki depo tesisleri 

Birleşik Krallık’taki bazı tedarikçiler, gecikme olasılığını azaltmak amacıyla teslimatlarını yapmak için AB içinde depo tesisleri kuruyor. Hem KDV’yi hem de doğrudan vergileri etkileyebilecek bir konu, deponun kalıcı veya sabit bir kuruluş sayılıp sayılmadığı sorusudur. Bu yazıda biz sayılmadığını varsayıyoruz – ancak kalıcı bir kuruluşun bulunması durumunda dolaylı gümrük komisyoncusu görevlendirmeye gerek kalmaz.  

İthalatta KDV nasıl yönetilmeli 

Birleşik Krallık’taki tedarikçi, malları AB’deki depoya getirdikten sonra, müşterilere teslimat yapacaktır. Burada önemli bir husus, ithalat KDV’sinin nasıl ödeneceğidir. Bazı Üye Devletler, sorumlu sıfatıyla ithalat KDV’sini KDV iadesine kadar erteleme imkânı sunuyor. Bu gibi durumlarda, kurallara uyulduğu ve işletme KDV’yi tam olarak geri alabildiği müddetçe ithalat KDV’si indirimi yapılabiliyor. Mallar, ithalat KDV’sinin önce ödendiği ve daha sonra kesildiği bir Üye Devlete ithal ediliyorsa, bu işlemin nerede yapılacağı konusu önem kazanıyor. Halihazırda KDV kaydı varsa, KDV normal şekilde KDV iadesi üzerinden geri alınabiliyor. Ancak, ithalatın yapıldığı Üye Devlette yurtiçi satışlar için sorumlu sıfatıyla KDV mekanizması varsa, AB’de kurulu olmayan bir tedarikçinin ithalat KDV’sini geri alması için 13. Direktif kapsamında başvuruda bulunması gerekiyor. Bu durumun söz konusu olduğu Üye Devletlerden biri İspanya, zira burada mütekabiliyet kuralları uygulanıyor ve bu nedenle tüm işletmeler 13. Direktif kapsamında talepte bulunamıyor. 

Dolayısıyla, bir tedarikçi AB içinde bir depo kullanmayı veya DDP üzerinden satış yapmayı planlıyorsa, ilk olarak olası akışların haritasını çıkarması ve ardından KDV ile ilgili olumsuz bir durumun oluşabileceğini anlamak için KDV muamelesini belirlemesi gerekiyor. Bu tip depo işlemlerindeki planlama fırsatlarını ve olası tuzakları başka bir yazıda inceleyeceğiz. 

Kasım 2021’de Belçika Başbakanlık Arşiv Dairesi, işletmelerle kamu kurumları arasındaki (B2G) belli başlı işlemlerde uygulanan e-fatura zorunluluğunu genişletmek için ülkedeki kamu ile yapılan tüm işlemlerde e-fatura kullanma zorunluluğu getiren bir Taslak Kraliyet Kararnamesi yayınladı. Bu zorunluluk, belli bölgelerin (Brüksel, Flanders, Wallonia) merkezileşmiş kamu kurumlarının tedarikçileri için zaten uygulanmaktaydı. Ancak ileride uygulama, Belçika’daki tüm bölgeleri kapsayacak. 

Aşamalı yaklaşım

Belçika’da kamu kurumlarının tedarikçileri için e-fatura kesme zorunluluğu, aşağıdaki aşamalı yaklaşım ile hayata geçecek: 

• Eylül 2022: Tutarı 214.000 Euro’nun üzerinde olan kamu ihaleleri için, kararnamenin Resmi Gazete’de yayınlanmasının ardından altı ay içinde ve her ayın ilk günü e-fatura kesilmesi zorunlu olacak. 
• Mart 2023: Tutarı 30.000 Euro ve üzeri olan kamu ihaleleri için kararnamenin Resmi Gazete’de yayınlanmasının ardından 12 ay içinde ve her ayın ilk günü e-fatura kesilmesi zorunlu olacak. 
• Eylül 2023: Tutarı 30.000 Euro’nun altında olan kamu ihaleleri için kararnamenin Resmi Gazete’de yayınlanmasının ardından 18 ay içinde ve her ayın ilk günü e-fatura kesilmesi zorunlu olacak. 

• Tutarı 3.000 Euro’nun altında olan ihaleler uygulamadan muaf olacak. 

2014/55/EU sayılı Direktifin iç hukuka aktarılmasının ardından, Belçika’daki tüm devlet kurumları kamu ihalelerinde e-fatura almak ve işlemek zorunda. Bu yeni ulusal mevzuat ile Direktifin kapsamı genişletiliyor ve tüm tedarikçilerin federal hükümete e-fatura kesmesi zorunlu hale getiriliyor.

İşletmeler arası işlemlerde e-fatura zorunluluğuna doğru yolculuk sürüyor 

B2G işlemlerde yaşanan bu gelişmeler hikayenin sonu değil, sadece başlangıcı. Belçika Maliye Bakanı Vincent Van Peteghem, Ekim 2021’de yaptığı duyuruda kamunun B2G işlemlerde e-fatura zorunluluğunu işletmeler arası (B2B) işlemlere de getirmeyi istediğini belirtmişti. Ancak resmi kaynaklar henüz zorunluluğun ve gelecekteki uygulamanın ayrıntılarına ilişkin resmi bilgi paylaşmadı. Duyumlarımıza göre, B2B işlemlerde e-fatura zorunluluğuna ilişkin mevzuat teklifi 2022’de yayınlanacak ve uygulama süreci 2023’te gerçekleşecek. 

Öte yandan, geçen hafta çıkarılan ve AB’de uyumlu ve zorunlu e-fatura uygulamasını güçlü şekilde destekleyen Avrupa Parlamentosu Tasarısı konusunda görünüşe göre Belçika sabırlı davranacak ve en azından Komisyon AB’de e-fatura ve raporlama konularının nasıl yönetileceğine ilişkin bir öneri hazırlayana kadar bekleyecek. 

E-fatura alanında son dönemde gördüğümüz diğer birçok ulusal inisiyatifin aksine, Avustralya’nın işletmeler arası faturalar için sürekli işlem denetimlerini veya hükümet portalının kullanımını gündeme alma planı bulunmuyor.

Yakın zamandaki kamuoyuyla istişare sürecinden anlaşıldığı kadarıyla, şu anda Avustralya’da asıl hedef işletmelerin elektronik faturaya geçişini hızlandırmanın yollarını bulmak. Bu istişare süreci, hükümetin Kasım 2020’de başlattığı ve işletmelerin nezdinde e-fatura kullanımının değerini artırma ve iş farkındalığını ve kullanımını yaygınlaştırma konusunda hükümetin ciddi bir çaba göstermesini sağlayan “İşletmelerin e-faturaya zorunlu olarak geçmesi için seçenekler” konulu bir önceki girişimin inşa ettiği temel üzerinden ilerliyor.

Avustralya hükümeti tüm hükümet kurumları için 1 Temmuz 2022’den itibaren PEPPOL üzerinden e-fatura almayı zorunlu hale getirmenin yanı sıra, işletmeler arası işlemlerde de e-fatura kullanımını yaygınlaştırmaya çalışıyor ancak bunun için işletmelere elektronik fatura zorunluluğu getirme yöntemini kullanmak istemiyor. Bunun yerine İşletmelerin e-Fatura Hakkı (BER) uygulaması öneriliyor.

İşletmelerin e-Fatura Hakkı (BER) Nedir?

Hükümetin önerisi kapsamında işletmeler, ticaret yaptıkları kuruluşlardan kağıt fatura yerine PEPPOL ağı üzerinden e-fatura göndermelerini isteme hakkına sahip olacak.

İşletmelerin bu talepleri göndermek ve almak için sistemlerini PEPPOL üzerinden e-fatura alabilecek şekilde kurmaları gerekecek. İşletmeler bu sistemi kurduktan sonra, ‘hakkını’ kullanabilecek ve diğer şirketlerin PEPPOL üzerinden e-fatura göndermesini talep edebilecek.

Mevcut öneriye göre BER üç aşamada uygulanacak; ilk aşamada büyük işletmeler, sonraki aşamalarda ise küçük ve orta ölçekli işletmeler uygulama kapsamına alınacak. BER için olası uygulama takvimi aşağıdaki şekilde olacak:

• 1 Temmuz 2023’ten itibaren: Tüm işletmeler, büyük işletmelerden PEPPOL üzerinden e-fatura isteme hakkına sahip olacak. Büyük işletmeler, geçerli bir talep gelmesi durumunda, yasal olarak PEPPOL üzerinden e-fatura kesmekle yükümlü olacak.
• 1 Temmuz 2024’ten itibaren: Tüm işletmeler orta ve büyük işletmelerden PEPPOL üzerinden e-fatura talep etme hakkına sahip olacak. Orta ve büyük ölçekli işletmeler, geçerli bir talep gelmesi durumunda, yasal olarak PEPPOL üzerinden e-fatura kesmekle yükümlü olacak.
• 1 Temmuz 2025’ten itibaren: Tüm işletmeler, PEPPOL üzerinden e-fatura isteme hakkına sahip olacak. Bu kapsama giren tüm işletmeler, geçerli bir talep gelmesi durumunda, yasal olarak PEPPOL üzerinden e-fatura kesmekle yükümlü olacak.

E-faturaya geçişi desteklemek için ilave tedbirler

Avustralya’da işletmeler arası e-fatura kullanımını yaygınlaştırmaya dönük BER girişimi, işletmeleri bu yönde desteklemek üzere önerilen diğer bazı girişimlerle de destekleniyor. Bu tedbirlerden biri, PEPPOL sistemiyle uyumlu elektronik veri değişimi (EDI) ağlarının kurulması. Özellikle birden fazla EDI sistemi kullanan büyük işletmelerle iş yapan küçük işletmeler için EDI ağları, PEPPOL sistemi üzerinden e-fatura kullanımının yaygınlaşmasını engelleyeceğinden, birden fazla EDI sistemi kullanan işletmeler için PEPPOL sistemiyle uyumlu EDI ağlarının kurulması masrafları azaltabilir. Ayrıca hükümet, e-fatura kullanımını, satın almadan ödemeye kadar olan tüm sürece (P2P) yaymayı değerlendiriyor. E-faturayı da kapsayan verimli ve standartlaştırılmış bir P2P sisteminin benimsenmesi gündeme gelirse, işletmeler e-fatura kullanımından daha fazla değer elde edebilir.

Son olarak, e-faturanın ödemelerle entegrasyonu da e-fatura kullanımını artırmak için önerilen yöntemlerden bir diğeri. Bu sayede işletmeler, tedarikçilerden gelen faturaları doğrudan kendi muhasebe yazılımlarına alabilecek ve bu faturaları kendi ödeme sistemleri üzerinden ödeyebilecek.

Önerilen tedbirlerin e-faturanın yaygınlaştırmasını hızlandırmada ne kadar etkili olacağı ve zorunlu e-fatura kullanımı tüm dünyada yaygınlaşırken Avustralya hükümetinin e-fatura zorunluluğu getirmemekle doğru kararı verip vermediğini ileride göreceğiz.